Code geel doet me niet zo veel

Het KNMI heeft afgelopen week zo’n beetje dagelijks code geel moeten afgeven.

Deze gele titel verscheen onlangs in de Provinciale Zeeuwse Courant. Om u te voorzien van enige duiding, ter voorkoming van grootschalig patriotisme en vanwege de drang naar onderzoeksjournalistiek gaat uw reporter de straat op.
Dan de hoek om. Vervolgens duikt hij een willekeurige kroeg in.

Code geel is niet van toepassing op Zeeland overigens. U schrok vast al van al dat gele gevaar in die voorgaande zinnen. Allereerst wil ik u als lezer geruststellen. Volgens mijn research zijn er op dit ogenblik geen, “ik herhaal: geen” waarschuwingen voor: Windstoten. Sneeuw en gladheid. Onweersbuien. Zware regen. Koude. Hitte. Zicht en tenslotte uiteraard hozen.

Om de proef op de som te nemen pak ik mijn elektrische fiets op een zondagochtend. Had geen betere dag kunnen uitkiezen. De zon toonde zich gretig. Om uw twijfel weg te nemen of je zon/Zon met of zonder hoofdletter schrijft, hierbij een uitleg: “Uitzonderingen zijn de aarde, de zon en de maan. In niet-wetenschappelijke teksten schrijven we die benamingen met een kleine letter. In gespecialiseerde wetenschappelijke teksten over sterrenkunde en ruimtevaart krijgen zon, maan en aarde soms wel een hoofdletter.” In welk opzicht deze gespecialiseerde wetenschappelijke teksten gespecialiseerd waren kon ik echter niet achterhalen.

Ik ga op bezoek bij Café Diehl. Eerst een korte introductie van deze roemruchte plek.

In de zomer van ‘24 is hier een Nederlands warmterecord gemeten. Café Diehl refereert naar de uitvinder van de plafondventilator: Philip H. Diehl.
De uitvinder en eigenaar uit die tijd, Philip H. Diehl had een echte handelsgeest. Hij sprong in zijn “Fargo De Luxe Utility” en kocht in Antwerpen ventilatoren. Die plaatste hij vervolgens in zijn Café waardoor de bevolking van het dorp en omstreken er verkoeling zochten. Destijds waren ventilatoren nog erg zeldzaam. Het verhaal gaat de ronde dat de 1e eigenaar (Philip H. Diehl) al kon voorspellen dat er een rookverbod zou komen voor café’s later in de tijd. De ventilatoren deden vermoeden dat er niet gerookt werd in het café zelf omdat alle lucht werd verplaatst door middel van de moderne technologie.
Maar ik zal niet verder uitweiden over dit verhaal. Tegenwoordig bestaat Café Diehl nog steeds. Echter zonder ventilatoren in de zaak maar wel met een zonovergoten terras aan het water. Huidige eigenaar en gesprekspartner is Pierre Duvenee. Al sinds het voorjaar van ‘73 de trotse baas van Café Diehl.

Inmiddels bij mij aangeschoven op het terras is Pierre Duvenee. Allereerst wil ik u complimenteren met het fraaie stukje luifelkunst dat u bezit. Het zou zelfs op een rotonde niet misstaan. Om u een beeld te geven: er staat een enorme ventilator op de luifel, compleet roodbeschilderd en duidelijk een knipoog naar de Moulin Rouge in Parijs. Waar ik nu dus nieuwsgierig naar ben Pierre. Wat voor soort feesten vinden hier nu zoal plaats?
Ik laat mij niet leiden door de laatste partytrends moet ik heel eerlijk bekennen. Mensen stoppen hier met de fiets om de hongerklop voor te zijn. Maar bijvoorbeeld ook om zijn zadelpijn te verdoven. Pasgeleden wel de prachtige documentaire over Raymond Poulidor vertoond in de zaak. Wat kon die man toch fantastisch net niet winnen.

Ik zie veel referenties naar het verleden in dit café. Deze plek bezit een hoop herinneringen naar een nostalgische tijd. Maar wat ik mij dan afvraag: volgt u de actualiteit nauw op de voet?
Ik heb zojuist de herhaling van het NOS Journaal bekeken.

En?
Niets nieuws. Dus ben niet van plan dat nogmaals te bekijken.

Nu wij op dit terras zitten te genieten. Bent u nu niet bang voor de aanstormende code geel?
Ach man donder op met je waarschuwing voor een spettertje. Dat soort volk dat compleet zeiknat geregend is en dan vervolgens op de smartphonemachine kijkt of het daadwerkelijk regen is. “JA!” roept de smartphonemachine dan, waarna hij compleet verwoest is doordat de smartphonemachine gelijk had. Het regent ja.

De festivalzomer is van start gegaan. Hoe ziet uw ideale festival eruit?
Windstoten. Sneeuw en gladheid. Onweersbuien. Zware regen. Koude. Hitte. Zicht en tenslotte uiteraard hozen. Daarna de balans opmaken en concluderen dat het een geslaagde editie was met kans op groei.

Bent u bang voor code geel?
Ik vind het erg vervelend wanneer het zojuist geregend heeft. Vervolgens over een trottoir loop en er zo’n losliggende tegel ligt die ietwat beweegt. Met als gevolg dat al de smurrie die eronder zit zich naar boven werkt en mijn gele Timberlands bevuild.

U blijft dus een hele dag op uw terrasstoel zitten?
Nou nee. Ik ga zometeen even kijken naar het weerbericht via teletekst op d’n Belg.

België heeft teletekst afschaft.
Waarom zeggen ze zulke dingen niet tijdens een herhaling van het NOS Journaal. Verdomme!

Dankuwel Pierre Duvenee voor dit verhelderende gesprek. Ik zie in de verte donkere wolken aankomen. Ik bestel een Westmalle Tripel, dubbel, per ongeluk. Ik vraag nog snel even het liedje Donkeyriders on the storm van The Erdogans aan. “Komt in orde” meldt een correcte doch strenge barman. Ik haast me het café uit. Spring mijn elektrische fiets op. Maak mezelf wijs dat ik Peter Sagan ben en rij op 1 wiel richting huis. Code geel is van kracht. De zomer is begonnen.
Echter was de batterij van mijn elektrische fiets leeg. Bleek volgens de garantie maar maximaal 3 jaar mee te gaan. Helaas werkt het niet op zonne-energie. Gelukkig was code geel van kracht en had ik achterwind.

ELKE OVEREENKOMST MET BESTAANDE PERSONEN, GEBEURTENISSEN, PLAATSEN OF ENTITEITEN BERUST OP LOUTER TOEVAL IN DE WERKELIJKHEID.