Klare Taal
De man in de kroeg
[flo_one_half padding=”20px 20px 20px 20px” class=”” ]
De man in de kroeg die eigenlijk niet om een interview vroeg
[/flo_one_half] [flo_one_half_last padding=”20px 20px 20px 20px” class=”” ] [/flo_one_half_last]
In Zeeland wonen wordt steeds specialer.
Deze propagerende titel verscheen onlangs in de Provinciale Zeeuwse Courant. Om u te voorzien van enige duiding, ter voorkoming van grootschalig patriotisme en vanwege de drang naar onderzoeksjournalistiek gaat uw reporter de straat op.
Vervolgens de hoek om. En dan een willekeurige kroeg induiken.
[flo_one_half padding=”20px 20px 20px 20px” class=”” ] “Café de Bruine Platvink”
de cultklassieker Goodbye Red Car van the Panama Rapers galmt door de kroeg. Iedereen doet zijn eigen dans, behalve de man die aan de bar zit. Daar waar ook zijn naam, althans zijn initialen, in koper zijn geplaatst.
Om meteen met de deur in huis te vallen. Johan van Coxyde, wat verwijt u de mensen die niet naast u hebben plaatsgenomen in deze kroeg?
Beste man, u moet weten dat ik mij zeer bijzonder voel. Mijn oude makkers zijn reeds allemaal de provincie ontvlucht. Ik kan ze overigens niets verwijten. Het is dan wel goedkoper aan de pomp in België. Maar dat betekent wel dat je telkens al gauw 14 kilometer moet rijden alvorens je van een gunstig tarief kan genieten. Daarbij overigens nog niet eens de terugreis bij te hebben gerekend.
Dat ze via deze reden allemaal de grensregio zijn overgestoken is mij zeer duidelijk. Echter rest mij zelf dan een vraag. Alles is hier te voet te doen. Daarom zit ik hier ook. Er zit verderop nog wel een café. Maar een mens moet zijn grenzen kennen.
Binnen de provincie bestaan grote verschillen. De gemeente Kapelle kreeg er sinds 2001 meer dan 10 procent inwoners bij, mede dankzij een groot geboorteoverschot, de gemeente Sluis noteerde een daling van 3,8 procent.
Johan, wat kunt u hieruit opmaken?
In mijn ogen bestaan er buiten de provincie nog veel grotere verschillen!
*lacht en slaat met zijn vuist op tafel*
[/flo_one_half] [flo_one_half_last padding=”20px 20px 20px 20px” class=”” ]Wat wilt u ons hier duidelijk maken?
Dat in 1850 één op de twintig zich inwoner van Zeeland mocht noemen. Het is de waarheid. Maar ook niet meer dan dat. Het is een nutteloos feitje in een eigenlijk even nutteloos bericht. Zonder uiteraard hier iemand mee te willen beledigen. Een realistische titel had geweest: “Er verhuizen een paar mensen, maar jij woont er nog en bent uniek en speciaal”. Bedenk dat mensen ook grenzen bedacht hebben. Dat mensen een bepaalde machtsvorm bedacht hebben. Dat jij een onderdaan bent van een maatschappij waarin je geboren bent. En loop dan naar de zee. Want die is in de buurt als u in Zeeland woont. Hoor de meeuwen schreeuwen over belastingaangiftes mogen doen. Zie de toeristen ploeteren door het zand op zoek naar een baantje die jij niet wil hebben. Worstel jezelf een duin over en aanschouw wat echt speciaal is. Uitzicht waarbij je verdwijnt in een horizon.
Hierna begon Johan van Coxyde verder aan zijn Hoegaarden. Volgende keer een nieuwe hoeksteen van onze samenleving aan het woord.
(R.van Casuwele)[/flo_one_half_last]
ELKE OVEREENKOMST MET BESTAANDE PERSONEN, GEBEURTENISSEN, PLAATSEN OF ENTITEITEN BERUST OP LOUTER TOEVAL IN DE WERKELIJKHEID.