Geheel verzorgde vakantie naar Bora Bora

Mijn leven op de ranch in Canada bestaat uit wel heel veel natuur en paard. Het is tijd om nieuwe vrienden te maken en weer eens het nachtleven van de grote stad in te duiken! Over contrasten gesproken.

Er was een meisje uit de stad dat iedere week naar de ranch kwam om samen paard te rijden. Ze heet Veronica en was zo mogelijk nog drukker en vrolijker dan mij. Iedere week twee hieperdepiep mensen bij elkaar en samen te paard de bossen in. We hadden de grootste lol en lachten vaak tot de tranen over onze wangen stroomden, al zou ik je niet eens meer precies kunnen vertellen wat er nou zo grappig was. In het begin maakten we alleen rustige ritjes, ze had lang geleden een ernstig ongeluk gehad en was nog steeds nerveus maar iedere week ging het beter en beter! Ze kreeg langzaam maar zeker haar vertrouwen terug op de rug van een paard en binnen no time lieten we onze knollen full speed door het bos scheuren om te kijken wie de snelste was. Ik was altijd zo dankbaar voor haar komst, we werden in no time beste vriendinnen.

Haar ongeluk gebeurde toen ze 6 jaar oud was. Ze leerde paardrijden van John, een echte cowboy. Zo die hard van de oude stempel dat hij haar op een keer als twaalf jarig meisje op een drie jarige pony liet rijden, niet zo slim maar och, moet kunnen toch? De pony besloot na een uur rijden niet over het pad maar hemelsbreed door de bossen terug te rennen naar huis. Veronica hield het vol te blijven zitten totdat ze terug in de tuin kwamen waar de kudde stond en daar kuste ze de grond. Zo hard dat Veronica bewusteloos raakte en toen had ze ook nog de brute pech dat er vervolgens 4 grote paarden over haar heen liepen en haar bijna plat stampten. Gebroken ribben, geperforeerde long, gebroken been, gescheurde spieren en bont en blauw. Maar voordat ze hersteld was zat ze alweer op een knol, paardenpassielevel: ongelimiteerd. Helemaal gestoord: Ook ongelimiteerd.

Veronica is een fantastische meid, behulpzaam, vrolijk, zorgzaam, druk (net als ik) en dol op alles wat miauw of woef zegt. Iedere keer als ze een ernstig mishandelde of verwaarloosde kat tegenkomt besluit ze deze te redden en er een goed baasje voor te zoeken. Maar op de een of andere manier komt dat baasje zoeken er niet van en blijven ze altijd plakken. Vandaar dat ze nu in een permanent-met-kattenharen-bedekte-leefomgeving woont en iedere nacht wordt omringd door een soort levend-ademend-katten-kleed in haar bed. ‘Och geeft niet, lekker warm in de winter’. Ja Veronica, je bent een crazy cat lady in the making.
Ze heeft één gekke, oude kat die altijd op je gezicht probeert te slapen als je blijft logeren. Sofie heet ze, superlief en aanhankelijk. Maar wederom kan ik nog steeds niet pin pointen of ze nou dondersgoed weet dat ze je half stikt met iedere katten-haar-inhaleer-ademteug die je probeert te nemen wanneer zij op je neus gaat liggen, of dat ze zo oud, blind en seniel is dat ze het gewoon echt niet doorheeft. Misschien denkt ze dat je gezicht de verwarmingsventilator is omdat er warme lucht uit komt, geen idee.
Om de beestenbende in dat veel te kleine huis compleet te maken heeft ze ook nog twee honden; Krissy en Sadie, beide husky-Bordercollie-kruisingen. Maar Krissy is meer husky, lekker relaxed, geeft nergens om en heeft extreme aansporing nodig voordat ze eens een keer luistert. Sadie is meer Bordercollie, neurotisch, druk, supergoed in het opvolgen van allerlei commando’s (speak, walk, run, jump, sit, lay down, pee) en altijd in om te spelen met de bal ‘bal? Bal bal bal bal bal bal bal!!’ En ja, ook zij dragen bij aan Queen-sized dieren-mand-bed in de slaapkamer.
De achterdeur is permanent open en wanneer ik een weekendje naar de stad ga loop ik gewoon bij haar naar binnen als ze nog aan het werk is. ‘Doe alsof je thuis bent!’ heeft ze gezegd. Dus ga ik boodschappen doen en op het gemakje eten koken.
Het is voor mij überhaupt al zo fijn om weer eens winkels te zien, en auto’s en mensen… mensen op straat! Dat krijg je als je maandenlang in de wildernis vertoeft. Dan kijk je je ogen uit in een simpele stad als Saskatoon en voelt het op z’n minst alsof je een geheel verzorgde vakantie naar Bora Bora aan het ondernemen bent.
Veronica had die avond een groep gasten op haar werk (ze is serveerster bij Red Lobster) die een stuk land hadden gekocht en zo blij waren met hun nieuwe aanwinst dat ze na uren dineren en 4 flessen Tequila later iedereen 300 dollar fooi gaven, per persoon dus. ‘Tijd om eens goed te gaan stappen met je vriendinnen, je gay best friend en een fles wodka!’ aldus Veronica. Dus maken we ons op voor avondje uit, zoals altijd draaien we keiharde muziek en rennen we als een stel kinderen met de grootste lol door het huis. Ze heeft een fantastische garderobe en eerlijk gezegd, mooie jurken en hakken ga je toch wel een klein beetje missen in de bushbush. Maar ik heb geluk! Veronica heeft recentelijk een Guess-dress aan haar collectie toegevoegd die me als gegoten zit en we hebben ook nog dezelfde schoenmaat dus ik verknocht me meteen aan een paar Guess golden killer heels. We proppen ons met z’n allen in de auto en gaan Saskatoon een avondje onveilig maken!
Eén keer in de twee weken mag ik me, bij gebrek aan een logeerbed of comfortabele bank, toevoegen aan het levende haarkleed van Veronica’s bed en lig ik na een fantastisch avondje stappen samen met 2 honden, 5 katten en een dronken, snurkende Veronica in bed. But I feel so lucky. Waar vind je nou vrienden als deze? Goodnight!