020 verzoent met 010

Amsterdam. 020. Mokum. Rotterdam. 010. Roffa. Ajax en Feyenoord, De Klassieker. Zullen die twee ooit overweg gaan? Als je het mij vraagt, is 2017 het jaar van de langverwachte verzoening.

In Zeeland kreeg ik al vroeg mee dat Rotterdam en Amsterdam echt niet samengaan. Je bent of voor de ene, of voor de andere. Dat kan met voetbal te maken hebben – aan een verzoening op dat gebied waag ik mij niet – maar vaker ook met een gevoel. Rotterdam is nieuw, recht-voor-z’n-raap, multicultureel en ruim, waar Amsterdam gezien kan worden als druk, vies, elitair en duur. Kortom: Rotterdam geeft je waar voor je geld; Amsterdam is overpriced.

Het voelt soms een beetje als de eeuwige Vlissingen-Middelburg-vergelijking: een havenstad die na de Tweede Wereldoorlog als nieuw werd opgebouwd door haar noeste arbeiders; versus het rijke, geleerde Middelburg, dat de oorlogswonden in haar gebouwen zo goed als geheel wist te herstellen. Appels met peren vergelijken? Misschien. Maar waar Middelburgers het nog hebben over ‘let je wel op je fiets, daar in Vlissingen?’ vertrekken steeds meer Amsterdammers (al dan niet definitief) naar de Maasoever, zo merkte ook de NOS op. Voor het eerst verhuizen er meer Amsterdammers naar Rotterdam dan andersom!

Ook binnen mijn Amsterdamse vrienden- en kennissenkring merk ik dat Rotterdam bon is geworden. Het lijkt hip om als Amsterdammer te zeggen: ‘Eigenlijk he, houd ik wel van Rotterdam’. Zijn we de toeristen echt beu, zoals de NOS schrijft? Zijn het de huizenprijzen? Gebeurt er niet meer genoeg creatiefs in Amsterdam? Of is het de robuuste, kaal-beton-trend die ons naar het zuiden trekt? (“My God Chava, die kan echt niet meer hoor” wordt me hier ingefluisterd). Waar we voorheen het filmfestival in Rotterdam bezochten en ’s avonds als de wiedeweerga weer naar Amsterdam togen, blijven we nu een weekendje. Ook klasgenoten uit Zeeland die na onze middelbareschooltijd resoluut voor Amsterdam kozen, beaamden op het festival dat Rotterdam hen steeds meer trekt voor meer dan een middag. Met een hockeyknotje in hun haar en Zeeuwse knop-ring om hun vinger, dat wel.