Bestemming onbekend

“Het was mijn derde conventie voor NA, maar ik weet dat het voor mij die band schept met mijn broeders en zusters die ik nergens anders zo spiritueel aangewakkerd voel”.

Mijn oren zijn gespitst. Het geluid komt van twee jongens achter mij in de treincoupé. Ik zit nog minstens een uur in deze trein, mijn telefoon is leeg, mijn boek uit. Ik hoop dat deze jongens dezelfde bestemming hebben.

“Ook al ga ik alleen alle conventie-zalen af om te controleren of de waterglazen goed staan ten opzichte van de naambordjes, ik voel me gewoon bonden op dat moment, weet je wel?” De andere jonge stem laat een instemmend geluid horen. “Maar voelde je je dan niet ongemakkelijk, op je eerste conventie? Mensen met zo’n lange geschiedenis, grote namen uit de organisatie..”. De andere stem antwoordt geduldig: “Nee. Zeker niet. Als je je focust op het voor mij belangrijkste spirituele basisprincipe dat we nastreven, nederigheid, kun je meteen maar goed beginnen. Ik ben op de eerste de beste afgestapt en heb verteld dat ik aan het begin van mijn journey was. Beste eerste stap ever, daarmee ben ik toegetreden”.

“Aaah”, aldus de nieuweling. “Maar ben je weleens bij de locatie aan de Havenstraat geweest? Ik word zo ongeduldig van die ene chick man, focking lekker als ze is.” Het gevestigde lid valt hem in de rede: “Broeder, je hebt nog even te gaan. Jij moet je persoonlijke journey nog ontdekken. Als je daar eenmaal gaande bent, zal je zien dat je je niet alleen ver houdt van narcotica, maar ook van al het vleselijke.”, “Oh.”. “Als je je eerste confessie erop hebt zitten, maakt het echt niet meer uit wie er om je heen zit, je voelt je gesteund, en dat is lekkerder dan welke chick ook.”

Ik merk dat ik via de reflectie van de ruit probeer te zien welke gezichten er bij deze verhalen horen, maar het lukt niet. Ook durf ik niet tussen de stoelen door te kijken. Zou ik dan een visitekaartje krijgen? Ik gok het er maar niet op.

“Het was wel een mooi leven, toen ik nog gebruikte.” De nieuweling gniffelt begrijpend. “Maar ik was niet te stuiten. Niemand kon me bereiken. Ik deed alles voor de dope en de dope deed alles voor mij. Tenminste, dat dacht ik. Daarom is die conventie volgende maand ook zo belangrijk broeder, je moet gaan inzien dat er een grotere spirituele heerser is, aan wie je de macht moet overdragen. Of dat God is of iets anders, moet jij zelf invullen.” De nieuweling gniffelt. “Spiritueel heerser.. Die chick he, die komt ook toch?”.