Met mezelf

‘Ga je mee naar Khalid?’ – ‘Naar wie?’. Nee, mijn vrienden en ik hebben niet altijd dezelfde muzieksmaak. Toen ik voorstelde om naar een concert te gaan van ‘de R&B-belofte van 2018’ – ik moest een beetje overgeven in mijn mond van deze term – was niemand happig om me te vergezellen. Dit terwijl het concert van de 19-jarige Amerikaan binnen tien minuten uitverkocht was. Er zijn dus wel degelijk meer liefhebbers. In plaats van de twee kaartjes te verkopen aan iemand die wel vrienden met eenzelfde muzieksmaak heeft, besloot ik om er maar een te verkopen. Ja, dan maar in mijn eentje! Voor alles is een eerste keer, hield ik mezelf maar voor. Normaal gesproken, als ik met anderen naar een concert ga, ga ik op de eerste plaats toch ook voor de artiest en pas op de tweede plaats voor de gezelligheid en sfeer? Dus waarom niet in je eentje? Die gezelligheid komt vanzelf wel. Zo ging ik, met één ticket en geld voor twee biertjes op zak, op naar een concert met 5000 anderen.

Het begint bij de rij voor de ingang. Enigszins onwennig sta ik naast twee andere meisjes, omdat de rij veelal twee of drie mensen ‘dik’ is en in mijn eentje staan daarom raar voelt. Een vrouw, laten we haar Sylvia noemen, loopt patrouille langs de rij terwijl ze ‘HELDERHEID VAN JE SCHERM OP 100%, HOUD JE TICKETS KLAAR! RECHTE RIJEN VORMEN!’ in m’n oor tettert. Sylvia doet me denken aan de streng doch rechtvaardige zwemjuf van twintig jaar geleden, des te meer vanwege haar blauw-metallic oogschaduw en een knotje met roze glitterelastiek eromheen op haar hoofd.

Als ik eenmaal binnen ben, voelt het onevenredig duur om voor alleen mijn eigen jas een kluisje (à 6 euro huur en nog een rij) te huren. Normaal gesproken prop je daar twee tot zes jassen en tassen in, wel zo economisch verantwoord. Mijn jas, sjaal en muts houd ik dus aan, de zweetdruppels op mijn slapen ten spijt. So far, so good: op naar binnen! Ik neem alvast de zaal in me op en besef me dat het eigenlijk wel praktisch is dat ik dit keer niet hoef te discussiëren over wat de beste plek is om te staan, hoeveel muntjes er in de pot moeten, wie er bier zal halen en waarom lange mensen niet lekker achteraan gaan staan.

Goed, laten we beginnen met een biertje. Door het ingenieuze muntjessysteem heb ik een oneven aantal muntjes dat ik met mijn budget kon kopen. Daarmee kan ik me één groot glas bier en één normale veroorloven. ‘Eén normaal biertje, alsjeblieft’ zeg ik tegen de barvrouw. ‘Twee bier zeg je?’ – blijkbaar ben ik ook minder goed te verstaan in m’n eentje. Ik overhandig haar het aantal muntjes dat voor een normaal biertje nodig is, waarop ze me tot mijn verbazing een gigantisch glas bier in m’n hand drukt. Terwijl ik nog snel even naar de twee maten lege glazen onder de tap kijk, loop ik grijnzend weg, de drukte in. Als dit een voorbode voor de avond is, komt het zeker goed.

Al een stuk minder onwennig schaar ik me tussen de groepen vrienden die onrustig staan te wachten tot de R&B-belofte zich op het podium meldt. Het welkomstapplaus barst los en terwijl ik in het licht van de felle lampen de mensen om me heen in me op neem, zie ik tot mijn verbazing dat ik een van de oudsten en een van de weinigen zonder blokjesbeugel ben. ‘Kunt u het wel zien?’ vraagt een ogenschijnlijk 16-jarige die met kop en schouders boven me uit steekt. ‘Niet minder dan anders!’ antwoord ik lachend.

Het wordt een avond die ik niet snel zal vergeten, allicht ook om de snerpend valse uithaal van de ‘belofte’ op het podium tijdens zijn eerste lied. Geen moment voel ik me alleen of mis ik iemand om tegenaan te schreeuwen om boven de muziek uit te komen. De mensen om me heen kennen de songteksten nog beter dan ik, dus blèr ik mee zonder bang te zijn uit de toon te vallen. Na nog een groot glas bier, wat uitgewisselde blikken van herkenning met een van de weinige 25-plussers en gelukkig ook nog wat goed uitgevoerde nummers van Khalid, fiets ik met een gelukzalig gevoel naar huis. Niets gedwongen napraten, vrienden kwijtraken ergens tussen wc en kluisjes of ruzie maken over te dure taxi’s. Misschien, wie weet, ga ik mijn volgende concert ook weer met mezelf.