De auto

De A58, op weg van Vlissingen naar Goes. Het is een gewone dag zoals alle anderen. Niks bijzonders. Bewolkt aan de hemel, af en toe een drup regen en het zonnetje doet z’n best om zijn aardbewoners te behagen.

Ik rijd net voorbij het Mallardviaduct en zie aan de andere kant van de weg een dikke, dure zilvergrijze auto met vier zwarte auto’s eromheen, waarvan zelfs eentje een busje is, met getinte ruiten. Daar zit een belangrijk persoon in, dacht ik direct.
En toen gingen m’n hersenen malen. Waarom heeft die persoon zoveel bescherming? Is deze persoon niet juist extra kwetsbaar door al die beveiliging? Iedere andere auto op de snelweg valt niet op, maar juist doordat hier beveiliging is, ga je kijken.
Hetzelfde geldt voor van die busjes die geld transporteren van A naar B. Als je die busjes voorbij ziet komen weet je meteen dat daar poen in zit of tienduizend Apple watches of een miljoen kettingen van Tiffany’s…. Vroeger vroeg ik me altijd af waarom dat zo duidelijk op die toch al gepantserde busjes moet staan. Dat is toch de goden verzoeken? Het is blijkbaar verplicht om dat er op te zetten, maar het heeft ook nog een andere, psychologische, reden. De bussen zijn behoorlijk opvallend en dus zijn ogen er meer op gericht dan op andere wagens (net zoals met die zilvergrijze auto van de snelweg), op die manier ben je als dief minder snel geneigd om zoiets in te breken en als er toch iets aan de hand is, weet je als omstander/burger meteen dat die wagen veilig gesteld moet worden. Het is een extra beveiliging dus maar van een kant die je niet in eerste instantie zou verwachten; jijzelf. Jij bent als omstander onbewust de extra beveiliger. Correct me if I’m wrong, trouwens.

Terug naar de dikke, dure zilvergrijze auto. Het opvallen kan dus zo z’n voordelen hebben. Maar vervolgens vraag ik mij af waarom deze persoon zoveel beveiliging nodig heeft. Is de Donald Duck die in deze auto zit belangrijker dan Janine de buurvrouw? Als de ene wereldleider het loodje legt, stapt er dan niet gewoon een nieuwe op? Zijn we niet allemaal even belangrijk? Het antwoord is dus nee. Sommige mensen zijn belangrijker dan de rest. Die gedachte maakt me verdrietig en boos tegelijk terwijl ik onbewust weet dat dit de gang van zaken is. Het is dus aan de ene kant niet geheel onlogisch, maar het blijft toch vreemd.

Ik ben vaak op de weg te vinden. Niet alleen voor werk maar ook omdat ik autorijden leuk vind. Het gevoel van vrijheid en gebieden kunnen ontdekken is een soort hobby van me geworden. En dat is zelfs in eigen provincie leuk om te doen. Voor mij is Tholen bijvoorbeeld nog steeds een mysterieus gebied dat ik nog verder wil ontdekken.
Ik vraag me af of de persoon in de zilvergrijze auto ook nog van vrijheid kan genieten. Krijg je in je vrije tijd ook al die beveiliging? Lijkt me wel, anders is het onzinnig toch? Zou hij/zij zich ook afvragen waarom die auto’s aanwezig zijn of is dit voor hen ook een gewone dag zoals alle anderen? Hoe ga je over straat? Kan je fietsen zonder beveiliging? Hoe woon je? Zit je partner nu thuis tandenknarsend en in spanning af te wachten of jij überhaupt nog wel thuis gaat komen? Heb je al ’s iets meegemaakt waardoor je deze bescherming nodig hebt?

Ben je gelukkig?

x D

Vijf auto’s die ik graag in m’n garage zou willen zien:

1. 1. Morris Minor Traveller
   2. Subaru 360 busje (schattig ding)
   3. BMW X6
   4. Renault Juvaquatre
   5. Ford Business Coupe

PS. Ik denk dat motorrijden nog veel meer vrijheid geeft, maar het idee dat je zo kwetsbaar bent op de weg weerhoudt me ervan om ooit te rijlessen. Of er moeten constant vier zwarte auto’s om me heen rijden.