Polderkind
Een plantje
Is er ook eigenlijk een benaming voor een zwak hebben voor planten en bloemen, maar een gebrek aan groene vingers? Want in die categorie val ik.
Iedere keer dat ik naar een tuincentrum ga zwicht ik weer voor een groen ding. Maar ook als ik niks koop bij een tuincentrum, loop ik de deur uit met een big smile op m’n gezicht. Eigenlijk zijn tuincentra een soort guilty pleasure van me. Als ik in Middelburg naar de MediaMarkt moet, ga ik toch ook even langs bij de buren (GroenRijk dus) en kijk wat voor moois ze hebben. Tuincentra maken me blij. Waarom dat zo is weet ik niet. Misschien komt het door m’n grootouders; die tuinieren allebei heel erg graag al zo lang ik me kan herinneren. Vroeger ging ik mee met m’n opa naar zijn volkstuin om de snijbonen te bekijken en de Oost-Indische kers te plukken (voor in een vaasje, vond ze nooit lekker) en met oma ging ik dan naar het tuincentrum om potgrond te halen en allerlei zomerbloeiers voor in de plantenbakken op het terras. Zodoende ben ik er dus wel mee opgegroeid. Nu heb ik ook in de tuin een moestuintje met onder andere aardbeien, een courgetteplant en peultjes. Het is relatief klein allemaal en waarschijnlijk doe ik het niet eens goed, maar het staat er wel mooi hè.
Maar de kamerplant…. Dat is waar mijn hartje echt even sneller van gaat kloppen. Ik kan gerust zeggen dat de afgelopen maanden (jaren?) er tientallen planten in huis zijn gekomen. Ik haal ze overal vandaag en ben niet al te kieskeurig wat betreft winkel, maar Plantaardig in Middelburg is op het gebied van kamerplanten wel de ultieme groen-walhalla.
Sommige kamerplanten zijn binnen een week gestorven, anderen staan er toch al weer 4 jaar (ja écht). Nu staan er in mijn hobbykamer een stuk of 30 plantjes. Allemaal relatief klein, sommigen zelfs tegen formaatje miniatuur aan, en twee die ongeveer een meter hoog zijn. Vrijwel iedere keer dat ik in een tuincentrum kom neem ik er wel iets mee. Heel soms is het niet een plant maar een bosje bloemen, onlangs nog donkerpaarse aronskelken.
Van de week ging ik naar de IKEA maar nam ik eerst een klein omweggetje… Via de Intratuin van Halsteren. Drie miniatuur bladbegonia’s verder (fantastische plant om te stekken en op te kweken!) kwam ik dan aan in Breda… En ook daar kocht ik een vetplantje.
Water geven aan de plantjes is inmiddels een halve dagtaak geworden maar dat is maar eens per week, vandaar ook dat niet alle planten het overleven; Ik weiger ze vaker te bewateren (op de gatenplant na).
Je zou het haast bestempelen als een probleem, een planten-koopziekte. Maar toch zie ik het niet zo. Nou en daar wou ik eigenlijk dit bericht mee eindigen. Doei!
En ja, er staan nog plantjes op m’n verlanglijst.
- 1. Een donkerpaarse aeonium (soort vetplant)
- 2. Een nog grotere gatenplant
- 3. Een hangplant, wellicht een erwtenplant (al hoewel de vorige binnen 3 dagen dood was)
- 4. Japanse esdoorn, liefst bonsai
- 5. Eigenlijk bijna iedere plant die er bij Plantaardig Middelburg te vinden is
